Jaren lang liep ik alleen en moest ik in mezelf hard lachen om die suffe loopgroepjes die ik ik het park voorbij snelde. En dat terwijl die stumpers zelfs nog adem over hadden om tegen elkaar kunnen praten. Tot precies 3 jaar geleden ook ik me meldde bij de vervallen atletiek-accomodatie op 500 meter van mijn toenmalige woning.
Een goed half uur verder verstomd het gepraat en beginnen de tempo's. Groepjes van vergelijkbaar niveau proberen samen kop-over-kop op de seconde nauwkeurig de geplande kilometertijden te realiseren. Op goede dagen sleur ik op kop en voel ik me sterk. Op slechte bungel ik letterlijk in het kielzog achteraan, maar lever ik toch de geplande tijden. Dankzij mijn ploeggenoten. Af en toe moet een Rookie in toom gehouden worden, hardlopen is ook doseren heb ik geleerd.
Eindhovens podium Reusel |
Tijdens de race over het strand legde we met zijn vieren elkaar een afmattend tempo op. Immers, achter favoriet Erik Negerman, hadden we de concurrentie afgeschud, en zo lagen podiumplaatsen in het verschiet voor de twee snelste van onze groep. Dit betekende ieder voor zich, racen voor wat hij waard was.
Eindhoven 2 tm 5 op Ameland |
De 21 kilometers gaven genoeg speelruimte voor de nodige demarrages, instortingen, herpak-momenten en zelfs een valpartij van ondergetekende. Uiteindelijk legde 'Eindhoven' lovenswaardig beslag op de plaatsen 2 tot en met 5. Bovendien hadden wel allemaal harder gelopen dan we vooraf individueel verwacht hadden. Maar het mooiste, bij de finish stond iedereen op elkaar te wachten om de nodige high-fives aan elkaar uit uit te delen. Hardlopen is niet alleen mooi, het is ook een Teamsport.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten