Gewoontegetrouw upgrade mijn hoofd ieder licht pijntje of krampje de laatste weken voor de marathon tot een ernstige blessure die als showstopper zal fungeren. De ervaring van 9 eerdere marathonvoorbereidingen leert dat dit normaliter uiteindelijk enkel door mijn hoofd tot olifant gemaakte kwaaltjes zijn. Uit navraag bij andere lopers blijkt dat nagenoeg iedereen hier last van heeft. Mocht je over 14 dagen voor het eerst aan de start verschijnen, weet je nu vast dat bijvoorbeeld dat pijntje in die rechter knie als sneeuw voor de zon verdwenen is.
Althans, als het geen echte blessure is dan. In deze toch al niet vlekkeloze 10e marathonvoorbereiding heb ik het dan voor de 2e keer klaargespeeld: Ik heb een blessure. Meer specifiek een spierscheuring in mijn linker hamstrings. Die hamstrings deden al een paar weken moeilijk. Drie weken terug bij de 30 van Amsterdam-Noord moest ik noodgedwongen na 20km me laten terugzakken en de overwinning aan Luc laten. Een week later bij de Halve van Rotterdam voltrok zich een vergelijkbaar scenario. Een week geleden trapte ik op zaterdagavond 23km weg waarbij de hamstring na een uur moeilijk begon te doen. Ik had beter moeten weten de dag erop in Hilvarenbeek.
In de auto kregen Luc en ik het dubieuze idee om niet de 30 maar de 42 km te lopen. Overigens wel een tempo langzamer dan mijn marathontempo, maar ongetwijfeld nog goed voor een overwinning. Bij het korte inlopen was die hamstring al aan het protesteren. Na ruim 8km wedstrijd was er ineens een flinke pijnscheut in die hamstring. Vervolgens het duivelse dilemma: niets forceren en helemaal uitstappen, of toch rustig nog wat kilometers maken in een veel langzamer tempo. Omdat kilometers key zijn 3 weken voor de marathon, werd het rustig doorlopen richting een dagtotaal van 32km.
Achteraf niet de beste keuze. Na een week van sportmassages, fysiotherapie, creatine, koelen na het lopen, en een aangepast schema gaat het gestaag weer de goede kant op. De gelopen 120-km over 6 trainingen geven deze Eindhovenaar weer moed. Wel heb ik de 10-km wedstrijd die dit weekend op het programma stond, de Utrechtse Singelloop, moeten laten schieten. Ach ja, ook een half jaar geleden toen ik voor de 1e keer een blessure in de marathonvoorbereiding had, moest ik de laatste voorbereidende 10-km wedstrijd laten schieten. Uiteindelijk werd dat het 9e opéénvolgende PR, dus Eindhoven wordt ‘gewoon’ het 10e.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten