Belofte maakt schuld

Wat het Stratumseind is voor Eindhoven, is de Coolsingel voor Rotterdam. Tijdens de marathon dan. In Rotterdam is de Halve een apart evenement 5 maanden na de Hele. Het hoofdingrediënt is de Coolsingel. De bij-ingrediënten: het saaie doch snelle parcours (2x 5km asfalt heen en terug), de chronische harde wind, de afwezigheid van het grote publiek en een dozijn Kenianen op jacht naar een wereldtijd. Ook dit jaar stonden er ondanks dit dubieuze recept toch weer duizenden fijnproevers aan de start; ook ondergetekende.

Iets te enthousiast heb ik een half jaar geleden geroepen dat ik hier een 1:08 ging lopen; misschien zelfs 1:07:hoog. Inmiddels waren de doelen met het nodige realisme bijgesteld: deze wedstrijd komt eigenlijk 2 weken te vroeg komt voor zo’n tijd. De vorm is weliswaar groeiende, maar ik zou toch echt tevreden moeten zijn met een 1:08:hoog. En ach, een 1:09 is ook alvast een PR. Gelukkig was ik in goed gezelschap van de regerend olympisch kampioen op de marathon en wereldrecordhouder om de halve, Samuel Wanjiru. Hij zou vandaag een wereldrecord gaan lopen. Vlak voor de start schudde ik hem nog de hand en wenste hem succes.

Omdat de riante prijzenpot voor Nederlanders van eerdere edities dit jaar schitterde in afwezigheid, waren en weinig lopers om mee samen te lopen. De eerste 10 gingen met 3 landgenoten ondanks de elementen (Lees: wind en regen) redelijk volgens plan (32:40). In het tweede deel werd de wind krachtiger en werd me duidelijk dat de elementen het vandaag zouden gaan winnen. Het werd niet mijn dag. Ook niet die van Samuel Wanjiru trouwens. Hij begroette me nog toen hij bij 17 en ik bij 14,5 was. Ondanks een aardig PR bij 15km (lekker belangrijk) was het enige doel dat vandaag restte dat verschrikkelijke PR van 1:10:01 uit de boeken te lopen. De wind bleef beuken, de benen werden zwaarder, de kilometers trager.

Vandaag had ik omwille van de aanwezigheid van een aantal goede sportfotografen speciaal een Right To Play shirt aangetrokken. Er is maar één doel dit najaar en dat is de marathon van Eindhoven onder de 2:25. Lekker belangrijk wat ik in de aanloop daar naartoe presteer. Als het er over 4 weken maar onder is. Belofte maakt schuld; ik ben op de goede weg, maar het zal er om spannen. Vandaag werd een PR. Wel hand in hand met een scheldkanonnade omwille van de hoe-verzin-je-het eindtijd van 1:10:00. Onder de 2:25 dus.