Eindhovens Trots

Tot mijn grote verbazing hoorde ik afgelopen week dat ik was genomineerd voor Eindhovens Trots, een jaarlijkse verkiezing geïnitieerd door de gemeente Eindhoven. In eerste instantie was ik positief verrast: immers, dit was toch de verkiezing waar boegbeelden Frits Philips en Pieter van den Hoogenband in het verleden voor in aanmerking kwamen. Waarom ik? Na diep nadenken kom ik niet veel verder dan het feit dat ik regelmatig in gesprek met niet-Eindhovenaren het legendarische citaat van een voormalig Eindhovens wethouder aanhaal: “Ik zeg altijd maar zo: Als je niet in Eindhoven bent geweest, dan heb je de wereld niet gezien.”

Een korte gang over de digitale snelweg leert me dat de opzet van de verkiezing dit jaar is veranderd. Om de verkiezing dichter bij de bevolking te brengen, worden ditmaal gewone stervelingen genomineerd. Vandaar dus de nominatie voor een relatief snelle amateur-marathonloper. Niet geheel verwonderlijk lijkt me een nominatie voor Luc wat meer in lijn der verwachting. Maar ja, had hij maar niet 10 jaar achter elkaar die barre Nederlandse winters moeten inruilen voor het zonnige Kenia. Aardige anekdote: afgelopen winter trainde hij voor het eerst in jaren weer in winterse omstandigheden. Omdat bij helemaal niet in het bezit was van een hardloopmuts gefabriceerd door zijn kledingsponsor, liep hij de hele winter met een wollen muts van de plaatselijke FC gefabriceerd in opdracht van een bierbrouwer. Overigens verdient die FC ook een nominatie. En het Stratumseind ook.

Terug naar mijn nominatie. In het reglement staat dat je wat speciaals moet doen voor de stad Eindhoven. Op de website lees ik dat ik een voorbeeld zou zijn voor beginnende sporters. Mooie woorden, maar volslagen krankzinnig natuurlijk. Het mooiste van hardlopen, ik kan het niet vaak genoeg zeggen, is juist dat iedere deelnemer op die ene dag bij dat ene evenement naar zijn eigen standaarden een wereldprestatie levert. Of dat nu gaat over een afstand van 42 dan wel 5 kilometer, of dat nu gaat in 2 uur en een beetje of 5 uur nog wat.

Het enige ‘bijzondere’ wat ik doe, parallel aan de organisatie van de marathon van Eindhoven, is aandacht vragen voor het goede doel Right To Play. Nogmaals: een stichting die zich inzet voor de levens van kinderen in ontwikkelingslanden door middel van sport en spel. Laat op 11 oktober Right To Play trots zijn op de organisatie van de Marathon van Eindhoven en de inzet van ondergetekende. Dat is Eindhovens Trots.

Doneer nu. Klik hier