Doorgaan

Alles doet pijn. De reflex doet happen naar adem. Het lijf wil niet meer. Op. Kapot. Deze klap zal nog lang nadreunen. Het viel te verwachten; het protesteren was al enige tijd in meer of mindere mate gaande. In eerste instantie nog een ontkenning. Nu is het duidelijk: het is gedaan. Het karakter schrijft voor dat er geen opties zijn: er zit niets anders op dan lijdzaam doorgaan. Wellicht tegen beter weten in, maar toch, het moet: Doorgaan.

Doorgaan met starten in 2014

Vandaag, Woudenberg, drie kilometerpunt. Ai, het voelt hard aan. Vier dagen geleden liep ik op Oudjaarsdag nog easy solo naar de overwinning in 32 blank op de 10. De koploper zakt iets in en ik besluit toch over te nemen. Hij moet 'eraf' en mij rest nog 13 kilometer en één tegenstander. Op 8 neemt de concurrent over. Eén kilometer hang ik aan het elastiek, neem vervolgens toch nog even over, maar een minuutje later is het gedaan. Ik moet lossen. Er rest enkel lijdzaam doorgaan. Gedurende de lijdensweg lijkt het gat enorm, maar op de finish blijkt het slechts luttele seconden. De les: Doorgaan.

Een maand geleden. Nadat de specialist de Röntgenfoto's bestudeerde stelde hij gekscherend: "Dus je bent ook met dat hardlopen begonnen nadat je die voorste kruisband scheurde 10 jaar geleden. Ooooh, dan is het niet zo erg als je straks weer een andere sport moet zoeken." De serieuze ondertoon werd door de MRI scan bevestigd: de knie is gediagnosticeerd 'naar-de-mallemoer'. Nu als de sodemieter stoppen met hardlopen en opereren dat ding. De Atleet dacht het niet. Aan de pijnstillers en doorgaan. Doorgaan voor Mijn 2014.

Doorgaan op Oudjaar 2013

Drie maanden geleden. Mijn droom najagen; Een significante stap zetten op de Marathon. Nog één keer er vol voor gaan. Nu kan ik het nog opbrengen. Op aanbeveling van de Meester een langdurige Hoogtestage in een behaaglijke omgeving. De kans van slagen is nihil, maar De Mens zou De Atleet nooit vergeven als hij het überhaupt niet zou proberen. Ik zal doorgaan met Marathonlopen om mijn intrinsieke motivatie te bevredigen. Doorgaan.

Een paar weken geleden. De love of my life is weggelopen; Ook nog. De Knie is aan gort. De kans van slagen op de marathon is nihil. De topvorm is nog ver weg. Toch, het adagium 'dat je van iedere tegenslag sterker zal worden' houdt zowel de Atleet als de Mens op de been. Hij moet doorgaan. Het moet.

Epiloog
No worries lezers: het is allemaal K, maar je doet er niks aan en dus ga ik gewoon door op naar de Startlijn op de Coolsingel komende april.