Knettergek

Onbegrepen schudden mensen vaak hun hoofd wanneer ze iets van mijn hardloop-escapades vernemen. “Hij is knettergek,” zie ik ze denken. Ongetwijfeld zit daar een kern van waarheid in, maar van altijd maar vooral in de pas lopen is deze aardkloot ook nog weinig beter geworden.

Daags na mijn ‘mislukte’ avontuur in Londen, besloot ik met lood in de hardloopschoenen aan de meester te vertellen dat ik voornemens was bij de Leiden marathon een nieuwe poging te wagen 3 weken na dato. Waar ik verwachtte dat hij dit stellig zou afraden, opteerde hij voor een Duitse marathon eerstkomend weekend. De slagingskans van het hakken met dit bijltje achtte hij als ervaringsdeskundige (2003) slechts 5%. En zo geschiedde het dat ik exact 7 dagen na Londen aan de start van de Düsseldorf marathon stond. Op 30km gooide ik het bijltje er preventief bij neer omdat het vooruitzicht van een 2:28 me ook niet de verlangde voldoening zou geven. Door omstandigheden jogde ik de marathon toch nog uit in een 2:33. Vier officiële marathons in 1 maand finishen, ik ben knettergek.

Nog veel achterlijker zijn die dwazen die besluiten met zijn achten in estafette van Parijs naar de Coolsingel te lopen; aan één stuk zodat je eigenlijk ook voor 2 á 3 dagen geen contact krijgt met vriend Klaas Vaak. Onder de noemer RoPaRun hadden afgelopen weekend weer 275 groeperingen zich gemeld bij de incheckbalie van dit gesticht in Parijs. Knettergek als ondergetekende is, bewoonde ook hij een cel in het gesticht. Om precies te zijn in de Vleugel 145: ‘De Vrienden van Flakkee’.

Enige tegenstand was er wel binnen dit gezelschap vanuit de cipiers die 260km mee zouden fietsen met de losgeslagen gekken. Immers, vorig jaar werd het bij één van de cipiers zwart voor de ogen nadat ondergetekende bergop met een snelheid van 22km/uur probeerde te ontsnappen. Daarom werd plechtig beloofd het ‘rustig aan te doen’ dit jaar. Immers, de rechter kuit stond al ruim een week op scherp, waarmee dergelijke acties als een Russisch roulettespel invloed kunnen uitoefenen op de rest van het hardloopjaar 2010.

Helaas werd het doel van Vleugel 145, de 7e plek van het jaar daarvoor tenminste evenaren, niet behaald. Dit omdat de diverse leden ruim 30 minuten naar elkaar hebben gezocht in de buurt van een tunnel in Antwerpen. (De Parlementaire enquête dient nog gestart te worden.) Desalniettemin, een Top-10 klassering is toch nog steeds een puike prestatie. Bovendien hadden de gekken het goed naar hun zin, en dat is ook wat waard.

Maar wacht even, als het gesticht over 275 groepering herbergt en er nog eens 100 in de wacht staan, zijn er dan in totaal zoveel mensen knettergek dat je ze haast weer als ‘normaal’ kunt gaan beschouwen?