Apeldoorn: De 1e marathon van 2010 zit er weer op

Afgelopen donderdag las ik op de weblog van RunningRonald dat hij met een clubje bloggers eind januari de lus van 28km van de Midwintermarathon gaat verkennen. Briljant idee! Wij verruilden onze voor vandaag geplande lange duurloop van 42km in de Limburgse heuvels voor het lopen van de 42,195km van de mid-wintermarathon. Immers, teamgenoten Bram en Marco gaan daar over 5 weken de marathon lopen richting 2:39, ik zal hen welllicht hazen, en Luc is sowieso nooit vies van wat kilometers.

De eerste verassing van de dag was dat de omgeving Apeldoorn getroffen was door een decimeter pap-sneeuw met 300 gram zwaardere schoenen tot gevolg. In het bos bij Assel lag de sneeuw zelfs nog gewoon met een dik pak op de weg, waarmee we toch nog even het gevoel kregen te zijn beland bij de Mastboscross. Uiteraard mocht dit de pret niet drukken en gingen de eerste 27km vrolijk keuvelend in ongeveer 4:47/km. Na een korte pauze bij de auto voor wat sportdrank werd de kleinere 2e ronde ingezet. Ondertussen was grapenderwijs de gedachte opgeborreld dat we vandaag de Nationale Marathon Ranglijst 2010 zouden starten. Met andere woorden: de 'winnaar' van de dag zou zichzelf met een tijd van ruim 3 uur heel even de beste marathonloper van Nederland in 2010 mogen noemen;)

De korte tweede ronde bleek een ontzettende mentale opsteker: tm km 32 ken je het parcours al, dan komen 2 'nieuwe' kilometers om daarna eigenlijk 8 km lang bergaf te lopen over bekend terrein. Fantastisch voor een marathon dus. Ik begrijp eigenlijk niet dat de organisatie hier niet expliciet mee te koop loopt. Onder impulsen van tempobeuker Bram, die sowieso altijd moeite heeft met behoudend lopen, ging de tweede ronde een tandje hoger. Op 38km werden de finish-strategieën door Luc en Bram bediscussieerd waarbij Macro gaf te kennen dat hij niet mee deed met deze spielerei.

Op km 39 ging Luc aan, Bram en ik konden volgen, waarna de meester er nog een slinger aan gaf. Op 40 ging ik erop en erover. Helaas realiseerde ik me een paar 100 meter later pas dat ik er een kilometer 'langs had gekeken' waarna ik me weer liet inhalen door Bram en Luc. Die laatste plaatste toen meteen weer een demarrage. Ik kon nog opschakelen, liep Bram los om gestaag het gat tot Luc dichten. Bij het beruchte 'Naaldmonument' op 1km kon Luc vrij oversteken; ik moest tussen de opstartende auto's door slingeren. Luc dacht dat ik had moeten stoppen en vertraagde zijn tempo iets voor een 'rustigere' laatste km. Ik had Luc bijna te pakken, mijn Garmin gaf aan dat we bij 42,00 waren toen Luc ineens stopte. Ik rende hem voorbij en schreeuwde dat we er nog 200 moesten, waarna hij een verschrikkelijke achtervolgende sprint inzette, maar me net niet meer kon achterhalen. Achteraf toegegeven, de meester stopte op de officiële Start-Finish waarmee de leerling toch verslagen was. Hardlopen is mooi, ook bij een 3:16 op de marathon. Nog 5 weken en dan gaan we weer naar Apeldoorn om te raggen over dit fantastische parcours.