De wind van voren

De marathonvoorbereiding is dan nu echt in volle gang losgebarsten. Apeldoorn was een mooi begin van mijn het trainingsblok dat het fundament legt. Zes dagen na later stond ik weer vol ornaat aan de start bij de Halve marathon van Eersel (aka de JanKolenLoop). De criticasten hadden me vooraf al hoofdschuddend afgeraden om hier überhaupt een poging te wageneen enigszins fatsoenlijke tijd op de klokken te zetten. Ansich terrecht, immers het parcours is bij gebrek aan nieuw vlak asfalt niet iets waar je mij ´s nacht voor wakker kan maken. Tel daarbij op dat er geen tegenstand is en dat zelf Erwin Krol het weer begin maart met de harde wind als belabberd zal bestempelen en je weet dat het een kansloze missie is. Nou, dat was het ook. De eerste 9km gingen nog wel aardig (met oa lokale held Frans Pasmans en diens kroost als toeschouwers). Daarna demotiveerde de wind me dusdanig dat ik genoegen nam met het uitlopen in een zone lager uitlopen richting een 1:13. Stiekem wel de eerste overwinning van het jaar trouwens.

Een Halve lopen is wel aardig, maar mijn hart licht toch echt bij een mooie lange duurloop. Zo trok ik de dag na Eersel erop uit voor een rondje Zuid-Oost Brabant. De route Eindhoven, Son&Breugel, Nederwetten, Nuenen, Stiphout, Helmond, Mierlo, Geldrop, Eindhoven resulteerde per abuis in mijn 2e marathon van het jaar! (http://connect.garmin.com/activity/25721570)

Na 70km in 2 trainingen besloot ik samen met Luc om een semi-taper weer in te lassen waarbij op het eind van de week de Halve van Drunen wel volle bak gelopen zou worden als training. Gedurende de week bleek Facebooker Colin Bekers Drunen progressief te willen lopen, startend in 3:15/km. Perfect dus: 10km met Colin mee en dan maar zien waar het schip strand (ergens tussen de 1:09 en de 1:12 voorspelde ik vooraf aan de lokale favoriet Koos Verweij). De eerste kilometer hobbelde ik vrolijk achter Colin en Greg (van Hest) aan in precies 3:00. Colin nam echter door de wind in de rug niet echt gas terug en dus besloot ik om de twee tempobeulen te laten gaan en solo door te gaan. Een paar minuten later zag ik dat Colin Greg toch liet lopen en dat het tussen mij en Colin gelijk blijf. Stom van mij dus, had ik maar op zijn ´Egmonds´ iets langer mee moeten gaan.

De met microfoon getooide wedstrijdverslaggever (en in het begin ook Ad van Hest) voorzagen me van info over mijn positie tov de koplopers en de achtervolgers. Lekker boeiend dacht ik, het is maar een training, en wederom bestaat hij uit 20km solo tegen de wind in beuken. Ja, want die wind was er. Vanaf 8km (de bocht waar Sven vorig jaar in zijn heroïsche race nog op zijn muil lazerde), stond hij bijna overal tegen. Vanaf km 13 begon ik de aanhechtingen van mijn hamstrings weer te voelen. (Toch 4km later dan de week ervoor, dus dat gaat de goede kant op.) Het tempo daalde weer en eigenlijk had ik er genoeg van. Op een paar km van de finish attendeerde de fietser van de organisatie me op de achtervolgers (de Belgen Rony Agten en Ricky Meylaers) die nu toch echt gevaarlijk dichtbij kwamen. "Wat een K##zooi, nou moet ik nog echt aan de bak ook ook," dacht ik. Hard ging het zeker nog niet, maar het was wel een mooie training waarin ik mijn podiumplek wist te handhaven.

Nu 2 weken keihard trainen en dan in Venlo weer wat sneller. Maar dan wel zonder wind, afgesproken Erwin?!