Glans

Als een stille getuige hangt hij aan een lullig spijkertje in de woonkamer. Dagelijks herinnert zijn aanwezigheid De Atleet aan wat de mooiste dag van zijn jaar had moeten worden. Het herinneren doet pijn. Het ging ineens zo helemaal niet. Gemengde gevoelens. Die NK-Medaille was een droom. Toch glanst het Bronzen metaal niet. Althans, nog niet. 

Het blijft een uit de hand gelopen hobby, begonnen in 2005 als Recreant bij de Marathon van Rotterdam, een half jaartje later gevolgd door Amsterdam. Toentertijd kon De Atleet niet bevroeden dat hijzelf jaren later in dat mythische Olympisch Stadion mee zou doen aan het NK Baan 5000meter. De 14e plaats is nu, in retrospectief, dus eigenlijk een best aardig resultaat. De aanloop bracht ook een klein PR op de 1500meter. Leuk, maar het jaar draaide eigenlijk om een PR op De Marathon.

Zijn intrinsieke motivatie stuwde De Atleet naar het verrichten van meer trainingsarbeid dan ooit tevoren. De kilometers betaalden zich voor het eerst uit in september, een kleine maand voor de geplande piek. Drie wedstrijden in 8 dagen, allemaal gewonnen. Zelfs in Meerssen voor het eerst de overwinning bij een echte Marathon. Eerlijk is eerlijk, best iets om trots op te zijn.

Er waren in 2012 meer mooie Resultaten en prachtige loopervaringen zoals de halve van NYC. Echter, toen het had moeten gebeuren leek het lichaam van De Atleet niet thuis. En dus is zijn werk nog niet klaar. In 2013 prijken twee piek-marathons op de agenda, te beginnen dit voorjaar in Parijs. Getergd start De Atleet komende week zijn voorbereiding. Hij zal er alles aan doen om de verlangde glans op het Bronzen metaal alsnog aan te brengen. Reken maar.