Bijna Gedachteloos

Piep! Piep! Pieeeep! 
Nee! Niet de wekker! Ik haat wekkers! Waarom gaat dat freakin ding eigenlijk? Laat me slapen ofzo, was net aan het dromen over ..... Oh ja, daarom dus. 
Eerst een bak koffie erin, dan een plens water in mn gezicht, en off we go. Het prachtige dauwtrappen in het ochtendgloren maakt m'n schoenen wat nat. Gedachte dwalen af. "Waarover zal ik eens een Blog schrijven?"

Tenerife. Een atletiekstadion, brandende zon, geen schaduw, en een vulkaan op de achtergrond. Het volgende eenzame interval: stopwatch indrukken, gas erop, bocht in, vasthouden, gevoelsmatig licht versnellen en weer die stopwatch. Het restant van de ronde stevig doorlopen, op naar de volgende ontelbare herhaling. Een paar seconden tijd om na te denken: "Is deze geestdodende training iets voor m'n Blog? Neen, niet zo boeiend dit."

De loopband. Het stadion is dicht, de vlakke boulevard is te druk, de heuvels te benauwd. De spiegel toont een linker arm die iets meer uitzwenkt, hij verraadt het kromme lijf. Huid en hartslagmeter schudden ritmisch over de zwaar bezweete blote borstkas. "Oef wat is dit toch heerlijk, zo af en toe ongedwongen een uurtje knallen op de loopband met DJ Hardwell in mn oren. Trouwens, die fucking blog nog ja. Geloof dat noch mijn kromme lichaam, noch deze verketterde loopband iets is."

Lowlands. Twaalf jaar geleden voor het laatst geweest. Combineert ook niet heel handig met een najaarsmarathon. Daarom dit jaar niet op de drukke camping maar in een rustig hotel. Vanochtend de keiharde trainingsweek met 35km afgesloten; nu knalhard uit mn plaat bij het afsluitende optreden van Major Lazer. "Hoe gruwelijk vet is dit, de diversiteit van dit lange weekend geeft een kick die haast onbeschrijfelijk is."

Goed dat je er bent

Vandaag, vrijdag, Dafne dag. WK-week, werk-week ook. De rustdag van vandaag komt te laat. De hele week al oververmoeid. Die dubbele training van maandag was too much. De kwaliteitstraining van dinsdag zelfs geskipt. Woensdag begon een verkoudheid, en sinds gisteren fucking pijn aan die bovenbenen. Vandaag jengste die fysio er maar wat naalden in; De paradoxale diagnose luidde overbelasting door het kekke dansen van afgelopen weekend. "Nee, schrijven over die keren dat het mis ging weten de mensen nu onderhand ook wel."

Morgen een trainingswedstrijd in Veldhoven, zondag wéér een niet-noemenswaardige duurloop. Bijna gedachteloos worden de trainingen afgewerkt. Of eigenlijk denkend maar aan één ding: "Nog zes weken."