Gekke Papa

Op 32 kilometer staan 2 gigantische schermen. Als je over de chipmatten loopt gaat er automatisch een video spelen die het thuisfront voor je heeft opgenomen. Althans, als het thuisfront überhaupt iets van deze actie wist. Daar heb ik Vrouwlief maar niet mee vermoeid. En om nou zelf een filmpje van Kleine Draak te uploaden leek me ook wat narcistisch. De schermen blijven zwart; nog 10 kilometertjes, zorg dat Vrouwlief en Kleine Draak trots kunnen zijn op Gekke Papa.

Tussen het schilderen van de kinderkamer en het aanleggen van de tuin door was niet zo gek veel tijd om te lopen. De waakvlam werd dit jaar na een dagje Rotterdam toch weer aangewakkerd. 

Zondagochtend keten met Kleine Draak; zondagmiddag een verjaardag; en dus op zondagavond in de garage (op standby voor Vrouwlief) de wekelijkse duurloop op de loopband. Kleine Draak komt even kijken wat dat gebonk is. Vanaf de loopband kijk ik een Netflix serie, Kleine Draak herkent geen tekenfilm en concludeert dat papa een beetje gek is.

Kak! Vrouwlief  heeft haar maandelijkse etentje met een vriendinnenclubje. Als de sodemieter naar huis om Kleine Draak bij het Kinderdagverblijf op te halen. Als keigoede vader vlug warm eten met verse groente in elkaar sjeffen. Hap Slok weg, en hop hop tijd om te gaan. Kleine Draak in de supersonische Hardloopbuggy, een uurtje gaan lopen en zwaaien naar de toeterende auto's.

Amsterdam
Het singlet met de startnummers schudt bij het lopen continu op en neer. Kan niet die chip in het nummer zijn, want die zijn tegenwoordig zo dun. Twee weken terug in Breda kreeg ik na een paar kilometer een hartverzakking omdat ik dacht dat ik dat gele ding vergeten was aan mijn schoen te doen (Zo 2008 Harm). Dit voorjaar leek een singlet maatje M de biertjes voortaan beter te passen, maar nu, na 12 weekjes trainen, zou een S-je toch beter zijn geweest.

Foto: Erik van Leeuwen

Bij de drankposten keer op keer chaos: de vrouwelijke wereldtoppers zijn, warempel je gelooft het niet, totaal verrast dat er iedere 5 kilometer aan de rechterkant van de weg een drankpost opduikt met hun flesje toverdrank. Om de vrede met Planeet Wereldtop maar te bewaren (Lees: een frontale botsing te voorkomen) ben ik slechts 3x vol in de ankers gegaan.

Na een dipje bij 24 (een stemmetje in m’n hoofd: “Hang on there Harm”), gaat het net weer wat beter bij het passeren van een groepje enthousiaste Ethiopische supporters. De meest enthousiaste fan fiets, druk zwaaiende met een vlag, voor ons uit. Op zich al best bijzonder, maar als de vlag tussen zijn spaken komt krijgen we als toegift de 'Zonderland-Hoogerland combinatie' voorgeschoteld. Ik wil nog iets roepen van “You’re allright?”, maar slik de woorden in bij het besef dat als zijn antwoord “No” zou zijn, ik toch echt niet ga stoppen.

’s-Middags strompel ik onze casa weer in. Een zoen voor Vrouwlief. Kleine Draak geef ik mijn grote finish-medaille. Trots geef ik haar vervolgens nog een kleine gouden medaille met op de achterkant 35+ gegraveerd. Kleine Draak heeft genoeg aan de 2e en kijkt me aan alsof ze wil zeggen: wat moet ik met een gewone als je ook een gouden hebt Gekke Papa?